Ağlayan Nehir Şiiri - Sinan Öztürk

Her sese cevap verdim / Sana gelince düğüm oldu sözcükler / Sandım ki aşk / Dinlemekmiş sevgilinin dudaklarında dökülen sözleri / Yanılmak da güzelmiş / Seni tanımak da / Bir zamanlar onu çok sevmiştim / Artık sevmiyorum / O da beni sevmişti / Alışkanlıktan sesini özlüyorum kimi zaman / Bana platoyu anlatmıştı / Bir nehir gibi konuşuyordu: / “İstanbul en alçak platodur,” demişti/ Şu ağlayan nehir olmasaydı / Çoktan unutmuş olurdum sözlerini / Ah, şu nehir yüreğimi ona sürüklüyor / Alçak platoyu yaran nehir... / Sızlıyor içim/ Ağlayan nehrin kıyısında balıkçılar / Oturdum biraz / Turnaları özlüyorum / Yağmur yağıyor / Topraksız şehrin yağmurunda ıslanıyor kalbim / Pişmanlık dokunuyor ellerime / Güneşsizim / Üşüyorum.../ Yıldızlar ve Ay dargın bana / Ve üstelik ben de kendime kırgınım / Bulutları neden tutamadım? / Tutsaydım, onunla gölgesinde otursaydım/ Peki ya Ay? / Ona ne demeli? / Güzel bir bulutun yerine koymamış mıydım? / Penceremde durmadıysa ne gelir elden...