Ağlayan kalbim değil gözlerim.

AĞLAYAN KALBİM DEĞİL GÖZLERİM
Hazan denir sonbaharın adına,
Kuruyan yapraklar şahit gösterilir,
Ama!
Ruhumuzda kuru dallar  dört mevsim yaprak dökerken,
Kim duyar içinizdeki feryadı,
Kim görür gözlerinizden içinize akan yaşları..
Bazen yakıp yıkan fırtınalar bile sessiz kalır,
Öksüz bir çocuk gibi yaşanan yıllara,
Ve yaşamı özetleyen türkü;
Sabret gönül bir gün olur...
Ne o günler biter,nede gelir beklenen postacı..
Birikir anılar,acılar ve yaşamın gerçekleri,
Şarkılarımız neden hep hüzzâm,
İliklerimize işler kemanın figan dolu yaydan çıkan sesleri,
Yine sonbaharın güneşin son hüzmeleri ile verdiği ışık,
Tükenmeye yüz tutmuş bir ömür..
Nasıl anlatılır bitmeyen şarkı gibi içimde yanan közlerim,
Anla dostum ağlayan kalbim değil ağlayan gözlerim..
Hüseyin Ülkü Korkmaz