Ağlayan Heykel Şiiri - Ahmet Öztürk

Dudak büküyorum gene
Yüreğim bir dönme dolap misali bugünlerde
Trafik ışıkları cümbüştü sanki
Şimdi cenaze marşı çalıyorlar
Su içiyorum en ağırından
En canımı toparlayıcısından
Nerde dediğiniz oluyor mu kardeşlerim
İçinizdeki bir çok yaşam nerde
Durmak bir şafaktan diğer şafağa
Ağlamaktan beter
Bir heykel canlanıyor düşlerimde
Gözlerinden kan süzülen
Başı öne eğik vücudu yaradılışı
İnsalığı sergiliyor yorgunluktan sararan gözlerime
Savaşlarda büyüyerek gelen bir soydanız
İnsanlık katledilerek yaşadı
Kaderin kurşunu artık yavaştan öldürüyor
Ruhum kaçıp kurtulmayı beklerken

(06 Şubat 2003)