Ağlayan Duvar Şiiri - Nahit Can Aydın

Düşledik bütün güzellikleri,
Düşledik ve “yaşamak” dedik
Güzelliklerle….

Hatırlamıyorum acı nedir?
Hatırlamıyorum kim olduğumu?
Nedenim yoktu konuşmaya,
Susmayı öğrendim…

Birkaç adam vardı karşımda oturan
Birde sesler vardı
Kalabalık uğultu,
Sonra sustu bütün gözler,
bütün hıçkırıklar,
Bütün öksürükler.
Duydum. Suçlu dedi.
Duydum kalabalığı kıstıran bir çıt sesi..

Geldiler,
Sayamadım,
Saymadım kaç kişiydiler.
Gözlerimi bağladılar,
arkamda meşhur ıslak duvar,
Bağladılar ve mermiler yerlerine sürüldü,
Ve bütün ölümlüler,
Sustu ben karanlıktaydım.
Korkularımın karşısına dikilmiştim.
İyice korktum…
Dizlerim titredi,
dizlerim vuruldu sanki önce
Sonra gürültülerden sekiz atış
Bedenimin içine girdi
Bedenimin içinden çıktı
Dizlerim duruldu.
Duruldu bütün güzellikler…