Ağlayamıyorum değil Şiiri - Zeynep Beşen

özlemi hangi dile döksen ağlar
senin bana ağladığın kadar ağlar.
benim sana yandığım kadar yanar
kabul etmedin gitti
bu ciğerlerimizde tüten şey sevgiden kalan özlem.
şimdi ağlasan ancak içindeki külleri boğarsın
kirpiklerini aşmayan suların da.
şimdi ağlarsam içim deki ateşini söndürürüm
boyumu aşan uzaklığında
ağlamıyorum
ağlayamıyorum değil
ağlamıyorum
seni söndürmek istemiyorum.
yaparsam yeniden yakmam biliyorum.
bu yüzden sen sus
ben durduğum yerde kanamalı bir avare kalayım
döneyim durayım
durayım yanayım susayım
sana müstehak!
bana hak bu uzaklık!
artık bana soru sorma
bunlar kaderin bir cilvesi değil
kader böyle zulum etmez insana
bu yaşadıklarımız
gözlerinin bir başkasına bakmasından mütevellit
seni yüreğin deki çeliş kiyle baş başa bırakıyorum
tüm yükümlüklerini yüreğin den alıyorum
ses etmede acımasın
bilirsin sen acırsan ben kanıyorum.
şimdi bu yükü bir duvara yaslamam lazım
bu arada beni merak etme!
endişelenme!
toprağım hala sendelemekte.