Çocukluğumdan beri ağlamamı engellediler
Erkek adam hiç ağlar mı dediler.
Ne annem bizi terk ettiğinde,
Ne erkekliğe ilk adım sünnetimde,
Ne üçüncü sınıftaki ilk aşkımın İzmir’e gidişinde,
Ne de babamın ölümünde,
Ağlayabildim doya doya.
Senin arkandan ağlayamayışım bu yüzden.
Ağlamayı bilmiyorum, öğrenemedim ben,
Nasıl ağlanır hıçkıra, hıçkıra
Nasıl ağlanır salya sümük, avaz, avaz
Ey hayat, bana zaman tanı biraz
Öğreneceğim.
Kayıt Tarihi : 2.9.2003 17:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hep başkaları yön verir bize ve biz nedense hep onları dinleriz... Bence ağlamasını öğren; hüzünlerini, dertlerini akıt gözyaşı yerine...Umutlar kalsın sana ve koca koca sevgiler, hiç eksilmesin içinde ve hiç terketmesinler seni...
Sevgiyle kal... Gülay MORGÜL
TÜM YORUMLAR (2)