Ağlayacağız Şiiri - Ahmet Kızılkaya

Ağlayacağız bir gün hepimiz
Kucağında zamanın,
Yalnızlığın ışığı kestiği anda
Ters düz olduğunda rüyalarımız

Ağlayacağız bir gün hepimiz.
Buz tutan ıssız bir sabah;
Aç köpekler doyduğunda;
Tarafımızdan,
Tarafınızdan,
Taraflarından.
Uğultusu gelecek yaşantıların;
Esirgemeden umutlardan,
Umutlarımızdan,
Umutlarınızdan,
Umutlarından.

Ağlayacağız bir gün hepimiz,
Kadife kedilerin minyonluğunda.
Yeterince ısınamamış;
Soğuk bir mart ayında,
Soğukluğunda gölgesinin.
Elleri buz tutmuş,
Gözleri çapaklı;
Bir otomobil ustasının,
Hayata inatla çekiç sallayan;
Genç irisi inşaatçıların,
Ve bir sabah vakti daha gözleyecekler
Merakla,
Sevişmeye giden ılık;
Hepeheyecanlı bir çifti,
Kırılacak derunları...

Ağlayacağız bir gün hepimiz.
Bilinmeyenlerin son durağında,
Issızlığında belki bir güvenlik kulübesinin,
Veya avlusunda yetim bir caminin,
Ve elbette can vereceğiz bir gün hepimiz,
Kah Ağlayarak kah gülerek,
Sevginin berduş kucağında,
Ağlayacağız bir gün hepimiz
Kapısında yalnızlığımızın...