Acı Şiiri - Ahmet Kızılkaya

Saklayamam bunları.
Birilerine ithafen yazılmıştılar.
Hep mısralarda acı yüklüydü
Kaybettiğim umudun
Serzenişiydi bu hatıratlar.

Bana acıdan başkası sadakat göstermemişti.
En sadakatli dostum.
Acı.
Sen değildin belki
Fakat o senin tek armağanındı.

Sen vermemiştin belki
Sende yoktu.
Senden bana kendi geldi.
Kendi rızasıyla
Dostca...
Kapımı çaldığında onu dışarda bırakamazdım.
Senin hayatında yoktu yeri
Olmamalıydı.
Çaresizdi.

Ne yapabilirdim ki?
Onu dışarda bırakamazdım.
İceriye buyur ettim.
Ve hoşgeldin, hoşgeldin dedim

Suratında pek bir neşe ibaresi yoktu.
Yolunu kaybetmiş bir seyyah mıydı?
Yoksa bir meczup mu?
Bendeki yerini nasıl buldu;
Çok aradı mı bilmiyorum fakat;
Onun koltuğu hazırdı.
Masası, tabağı ve bardağı.
Hoşgeldin yalnızlığıma...