marmara denizine düşen uçağın
yolcuları için
sığamaz belleğim ocak evine
bir gün batımı özlemler havalanır
büyüğünden kentlerin bir diğerine
kuşlar gibi alımlı ve özgün
bir özge evreni sonsal yaşamın
sığamaz belleğim ocak evine
bir gün batımı üzünçler iner
karanlık gökten suların derinine
umursamaz tutum beceri apansız
ve gizemli yitikler boyutsuz acı duyuyor
hiç bu denli ağlamamıştı deniz
kırk bir can marmara'da uyuyor
bursa; 15.02.1975
Zeki TüyenKayıt Tarihi : 24.3.2012 12:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)