Ağlarmışım Şiiri - Seyrani Göl

Ağlarmışım, şehre sis çökermiş,
Saçımı başımı yolarmışım.
Namert bir el dokunurmuş yüreğime,
Çürük bir yağmur yağarmış sokağa,
Bir adam üzülürmüş.

Ağlarmışım, annem bana küsermiş,
Durduk yere ölen varmış.
Göremiyorum, hangi mevsimdeyim?
Sarı bir hüzün düşermiş toprağa,
Bir çocuk sevinirmiş.

Oysa yanık bir ağıtı ninni sanırmışım,
Ağlarmışım, zaman akan bir yaraymış.
Kapanmaz kocaman bir yara,
Ne ilaç, ne merhem fayda etmezmiş,
Ağlarmışım da ağlarmışım...

Sanki ağladıkça ben eksilirmişim,
Ve şehir, o eksikliğe alışırmış.
Bir suskunluk çökermiş,
Kimse anlatmazmış beni,
Dizlerimden dökülen yalnızlıkla
Sabahı bekler dururmuşum.
S.GÖL