Ağlarken Bile Gülmeyi Denemeli

ak bir güvercinin kanadına konmuş umutların sıcağına yazılmış sözlerde
tek başına koşuyorum
deli rüzgarlar içimde

itilmiş bir yalnızın paçavralar içindeki ıssızlığında
doğum öncesi yaşanan sancılardan korkan…aşk/yalan
laternalar eşliğinde susuyor sokakta şehvet

lafazan bir yolcu
yanımda oturan sessizlik
dağılıyor sözler

aksak bir gülüş yerleşiyor ansızın hüzün dolu gözlere

virgülüne bile dokunulmamış bir romanın son kahramanına vurdu şans
elinde çürümeye yüz tutmuş beyaz güller/ekşimiş bir koku soluğunda
ardından koşturan sabaha çelme takılmış/yüz göz kan kırmızı

şefkatin kolları kesilmişse sana doğru kim kucaklar seni
kim şarkı söyler diller koparılmışsa kökünden
ıtırların kokusuna yatırılmış yaralıyı kim görür kör gözlerle

nazlı bir meltem esintisinde çalsın ruhun/aldırma
gündüze boyansın gecelerin
üstüne çıksın hayat/haykır/korkma
“yaşa artık”
cezveler dolusu kahve sun/kırk yıllık dostluklar için
üstünü ört hüznün/bırak uyusun/üşüme

hayatın özü içinde/içindeki aşkta saklı