Ağlarım Şiiri - Nejat Karagöz

Ben her şafakta ağlarım;
Hüzünle bakarak dağların
Sabahın ilk ışıklarıyla
Kamaşan karlı tepelerine..
Mutlu edemez beni sevinci
Sabaha uyanan dünyanın.
Alacakaranlığın hüznü,
Ve sevdalara dair bildiklerim doldurur dünyamı
Ben her şafakta ağlarım;
Göz yaşlarım süzülür yavaşça
Yüreğimde açtığı izden.
Nasıl dayansın ki,
Umuda yürürken yiten yiğidin
Hasreti dağ dağ olmuş körpe gelinin
Üşüyen ellerini ısıtmak için
Tenine bastıran küçük yetimin destanına;
Çaresizliğin yakıp erittiği yüreğim.
Benim sevincim;
Bir sokak çocuğunun munis gülümsemesinde
Yüreği yaralı gariplerin
Evlat acılı anaların
Hayata aç karnına direnen anasız kuzuların sevincinde...
Ben her şafakta ağlarım;
İnen her yeni günle başlayan
Yeni acılar arifesinde.