Ağlar Kendi Halince Şiiri - Halil Gürkan

Aşkın bana ettiğini söylesem,
Dil dayanmaz, ağlar kendi halince,
Yangınımdan yaylalarda yaylasam,
Yel dayanmaz, ağlar kendi halince.

Bazı zaman buzu köze döndürür,
Bazı zaman cehennemi dondurur,
Can kuşunu olmaz yere kondurur,
Dal dayanmaz, ağlar kendi halince.

Karşı konmaz bin bir türlü hileye,
Meğer felek birazını eleye,
Bir günde çektiğim derde, çileye,
Yıl dayanmaz, ağlar kendi halince.

Kahır ile sarılınca her köşe,
Feryatlarım sıralanır peş peşe,
İçimdeki alev alev ateşe,
Kül dayanmaz, ağlar kendi halince.

Yaradan’ın gitmesin ya gücüne,
Anlamadım yüreğimin suçu ne,
Dertlerimden katre düşse içine,
Göl dayanmaz, ağlar kendi halince.

Kaderime hüzünleri sil desem,
Yeter artık şu gönlüme gül desem,
Hayatımı türkü yapıp çal desem,
Tel dayanmaz, ağlar kendi halince.

Katlanmak zor başa gelen zulüme,
Razı oldum gün evvelden ölüme,
Akça kuşak bağlanınca belime,
Sal dayanmaz, ağlar kendi halince.