Duman bürür başım erer yüceye
Düş kurarım senle her gün geceye
Gül adın kalemden inip heceye
Düştükçe yüreğim kan ağlar gülüm
Dağlarıma güneş doğduğu zaman
Oy aşkıma derim sensiz elaman
Padişah değilim vereyim ferman
Çaresiz hâlime can ağlar gülüm
Vuslatı isterim gitse ölüme
Senin için göğüs gerdim zulüme
Dokusam sevdayı renkli kilime
Üzerine doğan gün ağlar gülüm
Döşümü deliyor attığın okun
Sen uzak olsan da aşkın hep yakın
Gün olur Veysel´de kalmazsa kokun
Onunla beslenen ten ağlar gülüm
04.ARALIK.2011
Veysel KızlarkayasıKayıt Tarihi : 4.12.2011 20:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)