Ağlar Şiiri - Mehmet Şahan

Öyle kararsız ki şu insanoğlu,
Gelirken ağlıyor, giderken ağlar!
Öyle zararsız ki görseler kulu,
Gülerken ağlıyor, güderken ağlar!

Sunulan hayatı deseler seçin,
Nereye varacak menzili göçün?
Nereden gelmişiz, bilsek ne için?
Bilirken ağlıyor, sorarken ağlar!

Bakınca görse de yüzde kendini,
Anlatsa kelamda; sözde kendini,
Bulsa da içinde; özde kendini,
Bulurken ağlıyor, ararken ağlar!

İnsan kalbi bilse kıblegâhını,
Yüreğinde duysa onun vahını,
İstemeden alsa kulun ahını,
Alırken ağlıyor, verirken ağlar!

Günaha bürünür hiç olan özü,
Yerini bulmuyor suç olan sözü,
Bir türlü doymuyor aç olan gözü,
Açarken ağlıyor, bürürken ağlar!

Ben fani beşerim acizim demez,
Her zaman şaşarım naçizim demez,
Hikmeti Haktanım vecizim demez,
Dururken ağlıyor, yürürken ağlar!

Şahan der insan bu nefsle yarışır,
Nefse galip gelen ruhla barışır…
Mağlup olan kulun aklı karışır,
Doğarken ağlıyor, ölürken ağlar!