Ağlar Şiiri - Fatih Erkan

Yandım ki bu nara dumanından gül ağlar
Aştım nice sahralar, geçmez isem yol ağlar
Korkar mı yokluğundan bilmem ki hali nedir
Cihanda “tek sen” diyen bir biçare kul ağlar

Bir gün çıkıp karşıma der misin hiç bilmem ki
Ey benim gözü yaşlı kölem bu halin ne ki
Diyarına gelirsem reva mı yansın bahtım
Düşeli yollarına yanar bu can, kan ağlar

Özünü yitirmiştir belki de ben gibi bir yol
Çöllere düşüp gelir peşinden her bir yol
Baykuşa bayram ettiren hallerime baksan ya
Kavruldum bittim billah; şu közümden çöl ağlar

Kan oldun dökülen, ruhuma damla damla
Hayale döndüm senle, yandı ciğer ahımla
Koyma gönlüm gamla, gel artık n’olur ey yar
Kurudu damarlarım, bitirme ömrümü gel
Gel ki cansız kaldı, takatinden ten ağlar

Ağlar kul, kan ağlar, şu közümden çöl ağlar
Ağlar tenim sensiz, ağlar yollar, gül ağlar
Gül, çöl, yollar; yollarda kalmış kullar:
Hasretim, dön yeter, artık hasretim ağlar..

FATİH ERKAN