Ağlamıyorum Şiiri - Pervin Beyhan Tektel

Ağlamıyorum, ağlamayacağım da
Zincirledim yaşlarımı,
Gökte ne kadar yıldız varsa
Düşüyor bazıları.
Yarama tuz basıyor
Balık ağlarına dolayıp acılarımı, atıyorum denize.
Kıyıya vuruyor sancılarım
Kumsalı yakıyor dalgalar....ağlamıyorum

İki ben var içimde
Ben ve yalnızlığım
İki ben daha var,
Susuzluğum ve suskunluğum.
Yüzlerce, binlerce ben var içimde, yüzbinlerce.
Sus konuşma, konuşamam.
Konuşursam mayın döşeli tarla,
Dinamit tepili kaya gibi patlar, içimdeki benler,
Buhar olup uçarlar, yağmur olup dalarlar bulutlara
Ettiğim onca yeminime rağmen biriktireceğim.
Ve bozuk para gibi harcayacağım sen ve benleri.

Ağlamıyorum, ağlıyor gibi mi geliyor sesim
Hayır! Hayır, anılar yıkanıyor gözlerimde
Yaktığın, yıktığın, yok ettiğin hatıralar sönüyor
Ağlamıyorum bee...
Sadece gözeme SEN kaçtı
Yapıştın kirpiklerime, Canım yandı
Hırsımdan, öfkemden kanattım canımı
Seni çıkaramadım ama ağlamıyorum

İki sen var içimde,
Gözlerin ve ellerin
İki sen daha var
Dudakların ve güneşi tutuşturan yüreğin
Uykumu yaran, Düşümü yoran
Bir çok sen var içimde.
Ağlıyor musun diye sorma
Bütün senleri yakarım yoksa, tavanlar dökülür gecelere
Yanmam pahasına yansamda ağlamıyorum

Ağlamıyorum ya! sahile indim senlere ve benlere inat
Hep oturduğumuz kaya boştu,
Balıkçı tekneleri demirliydi, denizin ortasında.
Usulca süzüldü bir martı,
Ağlara doladığım sancılarımı bıraktı yanıma.
Gözünü gözüme dikti dipteki yosun
Sanki...Sanki...
Yok! Yok, sorma, arama, o yok gitti, diyemedim
Cevap veremedim onca cevabın içinde
Soru soramadım onca sorunun içinde.

Ağlamıyorum bee... ağlamıyorum dedim ya
Sadece gözüme sen kaçtı
Yapıştın kirpiklerime
Canım acıyor, yanıyor içimde anılar
AĞLAMIYORUM
Sadece yıldızlar boşaldı zincirinden,
Rüzgar esiyor, şimşek çakıyor,
Yıldırımlar düşüyor gözbebeklerime,
Ağlamıyorum.... ağlamıyorum
Sadece yağmur yağıyor ellerime