Aynalara bakmamalıyım Amata. İçimi karartıyor bu yorgun surat. Farkında mısın?
Gözlerime onun hüznü dolmuş. Şakaklarıma hasreti yağmış. Aynalardan uzak durmalıyım Amata. Dayanamıyorum daha fazla bu yorgun surata.
Giderken bizim için her şey daha iyi olacak demişti. Biz’den bahsediyor sandım. Gitse de gelecekti. Öyle ya,bizim için her şey iyi olacaktı. Nasıl sevinmiştim bilemezsin.
Şimdi şimdi anlıyorum Amata,meğer hiçbir zaman “biz” olamamışık bu aşkta. Meğer sadece o ve ben olarak yaşanmış aşk sandığım tüm anlar…
O başka heveslerde
Ben O’nsuzluktan ölüyorum nefes nefese…
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta