Ağlamıştı,
söz verdiği halde kendine..
Hayatta eksiklik duyduğu bir parçayı,
gömmüştü bedeninin,
ruhuna işlediği,
yüreğinin bir köşesine..
Ağlamıştı,
kaybettiği her gülümsemenin,
gülümsetmediği acı düşlere..
Ağlamıştı,
ağlamak kaderiymiş gibi,
kabul ettiği başı gözü üstüne..
Ağlamıştı,
gözleri körelse,
yüreğini susturamayacağı bir biçimde..
Ağlamıştı,
hep o ağlamıştı,
güldüreni olmadığı gibi,
ağlayanı da olmadığı halde..
Ağlamıştı,
sessiz sessiz,
iç çeke çeke,
sindire sindire,
Sadece,
yalan dünyada,
Gerçekliğine ağlamıştı...
Kayıt Tarihi : 5.10.2011 16:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!