Ağlamayın - Düz yazı Şiiri - Serap Demir ...

Seni Unutmadık Can Eriğim

Savrulan saçlar mıydı, düşler miydi boylu boyunca...Bir toprağın başında beklemek mi olacaktı kaderimiz....Her dem gel diyordu sanki toprak ona... Gideceğim, derdi, ama ardımdan ağlamasın kimse...ölüm tükeniş değil, ben vuslata ereceğim. Ağlamak, sazımın telini kırmaktır. Sakın dedi, sakın ağlamayın toprağımın başında. Bilir misiniz, her gözyaşı yüreğime dokunur. Yok olsa da varlığım, çürüse de bedenim, kalbim hisseder benim için üzüleni. Üzülmeyin yokluğuma. Biliyorsun değil mi gözlerine hiç bakamadığımı, hüzne aşık olduğumu ve eylüle olan sevdamı. Savrulan, saçlarım değildi. Yüreğim savruldu boylu boyunca. Türkülerle yandım ben, her türküde ağladım ben gibi dertlilere. Duvağını takamayan benim gibi nice gönüllere ağıtlar yakılmıştı arkalarından. Yüreğin ağıdıydı bu...Dil değil, yürek söylüyordu...'Niye gittin al yazmalım / elimi sensiz koydun./ niye gittin gül yüzlüm / duvağın yerde kaldı...' Dövündüm...dövündüm de dizlerim ağladı benim yerime...Can....Can içre can... Nerden bilirdim ki toprakla randevun olduğunu...Dayanmadı mı o narin bedenin, rüzgarın uğultusuna...Bilseydin bunca canı kor gibi yaktığını, gider miydin, diyeceğim...ama duyar gibiyim o güzel sesini...'Ağlamayın...Unutmayın beni, ama ağlamayın.'