Ağlamalıyım Şiiri - Ömer Baycan 3

Bazen düşünüyorum da,
Aslında sadece, ağlamaya ihtiyacım var benim.
Ama öyle alelade değil,
Adam gibi ağlamalıyım.
Bir dağ başında,
Kimsenin feryatlarımı duymadığı,
Kimsenin gözlerimin içine bakmadığı,
Dilimin kemiksiz ce istediğini söylediği,
Kendime bile itiraf edemediğim,
Yalnızlığımın, günahlarımın,
Anlaşılamadığım anlardaki,
Çaresizliğimin ve acılarımın,
Bir yıldırım gibi isyanıyla ağlamalıyım.
Şu içimdeki dolmuşluğun,
Kadere ve alın yazıma zıt gitmişliğin,
Her ayağa kalkmak istediğimde,
Yerden yerde düşmüşlüğün,
Ve lanet olası dünyaya,
İstemeden gelmişliğin,
Öfkesini kusarak ağlamalıyım.
Başımı ağaçlara vurdukça,
Tırnaklarımla toprağı kazıdıkça,
Dağları titretircesine ağlamalıyım.
Öyle ki; kimse tarafından,
Hiçbir yakıştırma yapılmadan,
İleri de yüzüme vurulmadan,
El tutup yardım almadan,
Bir omuza baş koymadan ağlamalıyım.
Gözyaşlarım hırçın bir nehir gibi,
Karnıma kramplar girer gibi,
Saçlarımdan aldığım avuç avuç tellere,
Çocukluğumda kurduğum hayallare,
İyi olacak, sen sabret diyenlere,
Ne oldu ulaaaaan, ne olduuuu,
Çıkın karşıma diyerek,
Her içimi dökmek istediğimde,
Sakın ha, isyan bu,
Cümlesiyle sözümü keserek,
Hesaplaşılmaz görülen herkes ile,
Hesaplaşırcasına ağlamalıyım.
Daha fazla yarına ertelemeden,
İtip, kakıp ötelemeden,
Kimsenin başını ütülemeden,
Hak edene, ettiğini vererek ağlamalıyım.
Teraziye, kefeye bakmadan,
Hatır, gönül yıkmadan,
Usanmadan, bıkmadan,
Hıçkırdıkça içim kan dolana,
Bir ağaç dibine yığılıp kalana kadar,
Ağlamalıyım, ağlamalıyım, ağlamalıyım.
Ömer BAYCAN 08.11.2024