aklın iflas ettiği,
fikrin
yok olduğu bir devirde
yaşıyoruz
yoksa insan insanı
niye yıksın
niye kırsın
niye yaksın
oynanan tüm oyunlara
rağmen,
dünya hepimizin vatanı,
gökyüzü
yorganımız,
güneş gülen yüzümüz,
olmaması için de bir
sebeb
yok
ki,
teneffüs ederken hepimiz
aynı
havayı
kalpler atarken
sevgi
için
umutların çoşmaması
İşten bile değil,
koşarken
açarak kollarını
varmak için
bir
an önce
mutluluğa,
yoksa şu ölümlü dünya
neyimize
bizim,
gül/e/miyeceksek
hiç
gönlümüzce
doyasıya
tüm
ağlamakların inadına...
* Berlin, 30.07.2020 *
Talat Özgen
Talat ÖzgenKayıt Tarihi : 30.7.2020 02:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!