+ (utancına) Yorgan Çekmek

Ağlamayı çok seviyordum.
Sığındığım bir tek köhne limanımdı.

Bir de, utangaçlığımı
Hep gölgesinde durduğum huzurlu bir mahzendi.

Bir ömür ağlamak ile utangaçlığım arasında çok gidip geldim.

Ne göz yaşlarım yanağımdan düzgün süzülüp, dindi
Nede üç beş insanı, utangaç halimle güldürebildim.

Bende istedim marjinal yollarda, çekirdek çıtlatmak
Sevgilime küsüp, naz yapmak.
Kahve içmek çay
Deniz sahilinde, hesabın, kaç lira geleceğini hiç düşünmeden
Yemekler söylemek.
Arkadaşımla, kasaya hesap ödeme kavgasına düşmek.

Telefon açıp, sevgilime çiçek sepeti göndermek.
Arabayı bırakıp, uçakla İstanbula dönmek
Sabah, Palandöken
Akşam, Uludağ, Marmarise uçmak.

Aslında, bunları arzularken bile, kendimden utanıyorum.

İyi ki şu utanma duygusu var olmuş içimizde.
Akşam çocuğunun isteğini alamayan bir babayı düşün, utancına yorgan çekmesi.

Dününe hep sünger çeksen de
Yeni güne hep umutla uyanırsın
Mevzu değişmez.