En çok ağlamayı çok seviyordum. gözlerim dolunca koşup, ağladığım limandı.
Bir de utangaçlığım vardı üzerimde, utanılacak bir hal olduğunda gölgesinde durduğum mahzendi.
Bir ömür ağlamak ve toplum içinde, utangaçlığım arasında gidip geldim.
Ne göz yaşlarımı yanağımdan süzülürken gören oldu.
Nede üç beş insanı, utangaç halimle güldürebildim.
Bende istedim beş yıldızlı otelin balkonundan, çekirdek çıtlatmak
Sevgilime naz yapmak.
Deniz sahilinde hesabın kaç lira geleceğini hiç düşünmeden
Arkadaşlarımla, ben öderim kavgasına düşmek.
Bir telefonla, sevgilisine çiçek sepeti göndermek.
Arabayı bırakıp, uçakla dönmek
Sabah, Palandöken
Akşam, Marmaris e, uçmak.
Aslında, bunları arzularken
İyi ki şu utanma duygusu var içimizde
Nihat Kuruyer 3
Kayıt Tarihi : 12.6.2025 08:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)