karanlığı kazıdım tırnak ile diş ile..
ağlamak düşüyor haziranda
çığlığım içimde boğulur
sararmış çiçekler susar
ben toz bulutuyum
hiç kimsenin görmediği
acıya umutsuzluğa direnen
dudağımda nurşenin yarım kalan izi
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını