Ağlama ey gönlü meçhulüm,
Işk-ı dîl ile kavrulan yüreğim,
Çehrende karanlık gölge etmesin!
Garipler yolunu gözlemesin,
Yüreğin sözlere biat etmesin.
Ancak maşuk anlar, seni senden alanı,
Nice divâneleri karanlığa gömeni.
Sessiz sessiz türkü çalanı...
Issız evlerde feryadına kulak vereni.
Ağlama ey gönlü meçhulüm.
Bırak gitsin neyden geçen geceleri!
Gündüzler ise kervan misâli,
Geceler inci inci...
Hayat sana ölüm getirecek bir katil oysa ki;
Önce yıpratır sonra rezil eder.
Acındırır ruhunu bi-çâre dilenci gibi,
Tadında bırakalım efkarlı anıları.
Ne sen hüzünlen şimdi,
Ne ben kaybolayım mısralarda.
Ağlama ey gönlü meçhulüm.
Kayıt Tarihi : 10.4.2023 00:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen nefesinin kesildiğini, acınlarının uyuştuğunu hissetmek istersin. Ben aşıktım, aşk sarhoşuyken kaybetmiştim aşkımı ve ağlamak istiyordum deli gibi. Kapı kapı hatta sokak sokak aramak istedim ama imkansızlığa demir atmıştım habersiz bir şekilde. İşte bu şiir ağlamak isteyipte ağlayamanlara gelsin...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!