Ağlamak Şiiri - Vildan Altunbaş

Gözler akıyor bir yağmur misali,
Hıçkırıklar tempo tutuyor,ağlıyorum,
Kimse yok şimdi,sen! iki üç dakka sonra gör beni,
O ağlayanın üstüne,bir perde çekildi.

Yalnızlığıma ağladım bir gün,
Kimse dinlemiyor derdimi bir gün,
İşe yaramaz biri gibi önemsizim bir gün,
Bu gün ağlamaktan öleceğim bir gün

Kafası şişti dert dinliyenin
Deli gibi oldum karşımda bir ayna,
Aynada ben,Benim dertlerim bana bakmakta
Hep şikayetçimisin,şükretmezmisin yoksa.

Her gün ağlıyorum,
Yalnızlığın dizlerinde,
Onda tepki yok! Üzülmüyor,gülmüyor,
Bu hali beni deli ediyor,Karşımda nefes bile almıyor.

Dert delisi olduk,
Arka odalarda hıçkırıklara boğulduk,
Yorulduk bıktık bir sebepten yanmaktan,
Düşen her damalda, içimizi parçalamaktan.

Duvarlar sünger gibi! ,sesimi çekiyor,
Derdi atmak için akıttığım gözyaşları,
Sürekli üzerime düşüyor,
Ağlamak her gün beni bitiriyor.

Zamanım doldu ve sustum,
Ağlamakla deli olmaktan kurtuldum
Bir anlayan çıksaydı beni,
Ağlamak yerine anlatırdım ona derdimi.

01.06.2004 yazan:Vildan Demirci Altunbaş