Soguk gecelerin buzlu yatağında
Umutsuzluğu büyüten kadın
Hayallerin mermi gibi kaybolduğu gözlerin
Hangi karanlığı besler koynunda
Dikenli tellere takılırken geleceğim
Kanlı sabahlar bıraksa da düşlerim, hep sol yanıma
Büzülüyorum, tenimin inat saatlerine
Acısına aldırmadan, çekiyorum sancısını
Gözlerime nemli hatiralar bıraksan da
Yaksa da beni hücrelerimdeki ateşin
Içimde saklasam da her daim, sevgini
Hurdaya verecegim artık, yasanmıslıkları
Simdi gideceksin
Yağmurun elleri yakamda, hırpalayacak düşlerimi
Adını yazdıgım bugulu camlar
Sessiz bir hıçkırıkla sığınacak buğusuna
Kaybolacak gözlerime doğan güneşim
Kalp atışlarim, ayaz sabahlara dolacak
Göz yaşına bogulacak,
Üzerinde yürüdüğün kaldırımlar
Gölgemde büyüyen sürgün
Duvarları yıkılan gece
Sokak lambalarında kaybolan karanlık
Son çırpınısında
Aglama hüzün
21.11.2006/Ankara
Kayıt Tarihi : 22.11.2006 00:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Duvarları yıkılan gece
Ahmet Eroğlu
selamlar
Duvarlari yikilan gece
Sokak lambalarinda kaybolan karanlik
Son çirpinisinda
Aglama hüzün
Çok etkileyici bir şiirdi.Hüzün de yakışır insana .Hatta bazen öyle yakışır ki artık parçanızmış gibi korursunuz onu. Ayrılamazsınız.Ve karanlık geceler de yoldaşınız oluverir. Hüzne yazılacak çok satır var ama sığmaz buralara. sevgiyle kalın...
Kaleminiz,yüreğiniz daim olsun.
TÜM YORUMLAR (133)