Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kaygılarınız kaygılarımız,üzüntüleriniz üzütümüz,umutlarınız umudumuzdur sevgili şairimiz.
Radyo Güllükte kendi şiirimi yorumlamakta kısmette varmış.Link gönderen Ayfer YABA hanımefendiye çok çok teşekkür ediyorum.Saygılarımla.
yüreginize saglik.tebrik ederim.
En değerli varlıklarımıza hak ettikleri yaşamı sunabilmek dileğiyle...Tebrikler şiirinize.
Sen gidersen,
Umudumuz biter,
Sevincimiz yiter,
Işığımız söner,
Söndürme çocuk bırak yansın,
Birken iki,
İkiyken üç,
Üçiken beş,on,yüz bin olsun,
Aydınlansın dünyamız..
Harika şiiriniz Elinize yüreğinize sağlık..
Gitme çocuk,
Gitme neolur gitme,
Senin gözlerinde umut,
Senin gözlerinde sevinç,
Senin gözlerinde ışık var,
Sen gidersen,
Umudumuz biter,
Sevincimiz yiter,
Işığımız söner,
Söndürme çocuk bırak yansın,
Birken iki,
İkiyken üç,
Üçiken beş,on,yüz bin olsun,
Aydınlansın dünyamız.
Çocukların ağlamadığı ,çocuksu duyguların sarıp sarmaladığı bir dünyayı kucaklamak istedim bir an.
Ne güzel yazmışsınız.Tebrikler.Hatice Güler.
Yarın sensin,
Yaşam sensin,
Sen gidersen,
Yaşam biter be çocuk.
Canım kardeşim o duyarlı yüreğini kalemini bu anlamlı şiirle çocuklara ayırmışsın teşekkür ederim çocuklar bizim yarınımız hep böyle biliriz nedense laf üretmemiz çok güzel uygulamaya gelince çocukların neden dünyasını dar ediyoruz bunu çok merak ediyorum başta anne babalar ve daha sonrada yetkililerin çocuklara karşı daha duyarlı olmaları lazım değilmi maalesef toplum olarak biz çocuklara duyarlı dayranmıyoruz çocuğuna sahip çıkmayanın geleceği olmaz sözü sadece lafta kalıyor kalemine yüreğine sağlık bu güzel şiirin dilerim ders olur selam ve saygılarımla Allaha emanet ol Tuncay Akdeniz
Malesef hala erdemliğin gerçeklerini göremiyoruz. çocuklar bizim geleceğimiz. onları ne kadar eğitimli yetiştirirsek o kadar sağlam temellere oturtulmuş geleceğimiz olur.
saygılarımla:
rr.akdora
Ağlama çocuk,
Dayanamam gözyaşlarına,
Kömür karası gözlerinden,
Süzülen her bir yaş,
Kaya olur düşer başıma.
yüreğine sağlık ishak abi okurken yüreğim sızladı gözlerim doldu adı üzerinde çocuk dünyanın en masum varlıkları ve bizim yarınlarımız onlara emanet tabi ne bırakacaksak tebrikler
Ağlama çocuk.
Bakma çocuk gözlerime,
Gözlerindeki beklentilere,
Cevap veremez gözlerim.
Ama istiyorsan bir şeyler duymak,
Çevir bakışlarını anlatayım.
Ne duymak istiyorsan,
Sözle doyurayım seni,
İrem bahçelerine götüreyim,
Atlas döşeklerde yatırıp,
Sevgi denizinde yüzdüreyim seni.
Bükme çocuk boynunu,
İnanmadın değil mi.
Bende inanmadım be çocuk,
Yarınlarını çaldık,
Geleceğini bombalara yatırdık,
Okuyacaktın,
Normal bir yaşamın olacaktı,
Çok gördük,
Sana sormadan senin hakkını,
Silaha ve mermiye yatırdık,
Sana yarınlar yerine,
Yağlı mermilerle döndük.
Titremesin dudakların,
Söyle,bağır,haykır,
Ne söylersen söyle,
Dinlemesekte söyle.
Biz bencillik ettik,
Barış yerine kavğayı,
İyilik yerine kötülüğü,
Sevği yerine düşmanlığı seçtik.
Ağlama çocuk,
Dayanamam gözyaşlarına,
Kömür karası gözlerinden,
Süzülen her bir yaş,
Kaya olur düşer başıma.
Dün kız diye kumlara gömdük,
Bugün terörde kalkan,
Siyasette maşa olarak kullandık.
Vatan savunmasında yetim,
Namus anlayışında öksüz bıraktık.
Dününü yaşatamadık,
Bugününü hazırlayamadık,
Yarınını yalanlarla gaspettik.
Gitme çocuk,
Gitme neolur gitme,
Senin gözlerinde umut,
Senin gözlerinde sevinç,
Senin gözlerinde ışık var,
Sen gidersen,
Umudumuz biter,
Sevincimiz yiter,
Işığımız söner,
Söndürme çocuk bırak yansın,
Birken iki,
İkiyken üç,
Üçiken beş,on,yüz bin olsun,
Aydınlansın dünyamız.
Yarın sensin,
Yaşam sensin,
Sen gidersen,
Yaşam biter be çocuk.
İshak Özlü
tebrikler üstadim duyarliliginizi ve güzel siirinizi kutlarim saygilarimla
Bu şiir ile ilgili 28 tane yorum bulunmakta