Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Köprü altı çocuğu, sokak çocuğu,Öksüz çocuk... Say sayabildiğince fakirlikten okula gitmeyen çocuk daha niceleri
Çocukları kullanan hor gören hiçe sayan daha 5, 6 yaşlarda tarlada ustanın yanında çalışan çocuk Eti ustanın kemiği babasının çocuğu Ver hasıl Beylerimiz, yöneticimiz zenginlerimiz utansın. Ve de diyorum ki çocukları yazan onlarsa eğilen Nalan Uzer'ler var olsun yaşasın. Kaleminize sağlık
ne kadar hassas bir konu
ve biz bu konunun üzerini ne yazık her seferinde okuyup, ah vah edip geçiyoruz. Oysa sokaklarda ki o çocuklarda bizim ve sokaklarda olmak hiç birinin seçimi değildi. Öyle yada böyle kimi sebeplerle düştüler sokaklara. Ve şunu da iyi biliyoruz ki sokaklardan gelip şu an hem ekonomik ve ticari hemde siyasi anlamda öyle büyük isimler var ki.
Sizi yürekten kutluyorum böylesi ciddi anlamlı bir konuyu ele aldığınız için, duyarlılığınız için.
oy oy oy nefisitiii...
Benim hiç baharlarım olmadı.
Şöyle eteklerimi savurarak
Çiçekler arasında
Sekerek koşamadım mesela…
Ne acı ne şiddetli bir kanayan yara
Kalemine yüreğine sağlık Nalan...
''Seni insan yerine koymadılar çocuk
Yanağını okşamadılar
Korktular.. ''
Kaleminize sağlık Nalan hanım.Kutlarım.
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta