Ağlama Şiiri - Burhan Güngör

Ağlama;
Anlamsız esen rüzgarlarınla vurup gitme kapıları.
Uzaklara dalıp sevmelerinle tüketme bizi.
Bir kuşun kanat çırpışında ki sanattır hayat.
Bizi hazan mevsiminde solmuş güle benzetme.
Hırçın dalgalarınla vur sahilime.
Beni martılara sorup rezil etme.
Şafakta mehtaba sokulmuş düşlerimi
Gece yarıları sokak lambalarına terk etme.
Gökyüzünde bulutların ihtişamı ile yürü
Beni bu zalim sevdanla inletme.
Ne olur;
Gönlüme sokulmuş sevdaları ayaza terk etme.
Sevme;
Sevmelere de zamanı kalsın yüreğinin.
Düşlerimi mahpus damlarına kilitleyip gitme.
Beni biçare duygularınla hissetme.
Bırak;
Vuslata ermesin düşlerim.
Mecaza sığınmış cümlelerde beni sır etme.
Rüyalarda sönüp gider sabah gebe.
Beni korkulu rüyalarımla başbaşa bırakıp gitme.
Gülü zalim bir bülbül misali terk etme.
Şevkatli ellerinle kucakla beni.
Sevda denen felsefede tüketme.
(19.01.2007)

Burhan GÜNGÖR