Ağladım Şiiri - Yılmaz Tizgöl

Çalınca kapımı efkarım yine.
Misafir eyledim baş tacı yaptım.
Hoş gelmişsin dedim gönül haneme.
Sarıldım bağrıma bastım ağladım.

Kurdum sofrasını eski masaya,
Gönül doymuş idi derde tasaya.
Kavunu, peyniri, rakıyı suya.
Bardağa doldurdum doktüm ağladım.

Sorma kardaş dedim sorma halimi.
Hasretlik daralttı gönül evimi.
Nicedir kaybettim aklı selimi.
Arzu halim zehir yuttum ağladım.

Duvarda bir ayna kırık ve yarım.
Tek dostun benim bak, dedi ben varım.
Halbuki yalancı bu sahtekarın.
Başımı omzuna koydum ağladım.

Sevgiden bahsettik aşktan bahsettik.
Ne zalimmiş dedik taştan bahsettik.
Sırtımızdan vuran dosttan bahsettik.
İçimde bir sızı duydum ağladım.

Derdimi anlatırken kırık aynaya.
Bir hüzzam takıldı eski radyoya.
Sahte masallara yalan dünyaya.
Gülmeyen bahtıma küstüm ağladım.

Kaldık bak başbaşa aynada aksim.
Kozlar paylaşıldı edildi taksim.
Sözüm yok söylesem nede bir bahsim
Attım içimede sustum ağladım.

Gün ağardı şimdi gidersin demi.
Kalkma vaktin geldi tamam
anladım .
Kusuruma bakma yine gel emi.
Ardından gözyaşı döktüm ağladım.

Yılmaz Tizgöl
18 05 2021
Moskova.