uzundur gecenin saçları
sonsuzluğa giden yola açarken kanatlarını
mor renklerin ebrulisini dokurken yeryüzüne
gizli tebessümlerde bırakır acıyı
düşer ayın gözleri
Sende; ben, kutba giden bir geminin sergüzeştini,
Sende; ben, kumarbaz macerasını keşiflerin,
Sende uzaklığı,
Sende; ben, imkansızlığı seviyorum.
Güneşli bir ormana dalar gibi dalmak gözlerine
Devamını Oku
Sende; ben, kumarbaz macerasını keşiflerin,
Sende uzaklığı,
Sende; ben, imkansızlığı seviyorum.
Güneşli bir ormana dalar gibi dalmak gözlerine
müritlerinin kanını emen dikenli gül
açma tomurcuklarını / gülşen_i bağım virâne /
tütsülenmiş sunaklarda bekleyen kurban da değilim
savrulan küllerimin zerrelerinde ağlayan bir hiçim /
yeter ki Araf’ta bırakma günahkar ruhumu
dayanamam belirsizliklere… / Ey Rabbim!
ŞİİRDE, FİZİK BEDENDEN UZAKLAŞMIŞ,
YAKARAN BİR HALET-İ RUHİYENİN
DÜŞSEL VE UHREVİ BETİMLEMESİ
ÖNE ÇIKMIŞ..
ŞAİRe'nin,
(aleni vurgulamasa da)
TERMİNOLOJİSİNDEN VE
HİSSİYATINDAN ;
FİZİK BEDENDEN
ASTRAL BEDENe,
ONDAN DA
MENTAL BEDENE
ULAŞTIĞINI.. ANLIYORUZ.
savrulan küllerimin zerrelerinde ağlayan bir 'hiçim'/
misali.
ŞAİRENİN YÜREĞİNE SAĞLIK.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta