Ağla Bana Ne Şiiri - Mehmet Semercio

Duydum... uçan kuşa beni sorarsın,
Dediğime geldin, ağla bane ne.
Dedim; nazdan vazgeç, beni ararsın,
Saçlarını yoldun, ağla bana ne.

Bilirim aradın bin kere günde;
Uykuların kaçtı seher vaktinde.
Her şeyi diledim, mecbur ettin de,
Bedduamı aldın, ağla bana ne.

Benzerdi hâlime çağlayan dere,
Dağ gibi heybette sen açtın yara.
Lâkin benden önce serildin yere,
Ettiğini buldun, ağla bana ne.

Kaderin yusufu attığı gibi,
Bana mekan oldu özlemin dibi.
Merhamete muhtaç bir küskün sabi,
Gibi sen de soldun, ağla bana ne.

Ömür kalır mı ki hep de onunda,
Sonu gelecekti elbet onun da.
Yıllar çabuk geçti. Bak en sonunda,
Değerimi bildin, ağla bana ne.

Sakın ümit etme! Sildim defterden,
Bir cesete döndün o civan yârden.
Artık geri dönme gittiğin yerden,
Benim için öldün, ağla bana ne.