Ağla Şiiri - Efe İbiş

Sen kırılma diye kendimi parçalamaktan nefret ediyorum...

Ağlıyor musun?
Hüngür hüngür ağla
Göz yaşına yaş katarak ağla!
Bugün ağlayabiliyorken değerini bil
Gün gelir için kanarken yaş akmaz gözünden
Ağlamak istersin, ağlayamazsın..
Hıçkıra hıçkıra ağlar için ama kirpik oynamaz gözünde
O gün anlarsın işte, büyümüşsündür..

Özlersin bugün hıçkırarak ağladığın dertlerini
Ararsın göz yaşlarını
Anılarda yaşamak istersin belki de
Bu isteklerin boğar seni ama ağlayamazsın işte..
Nefes alman değişir, gözün dalar uzaklara ve sakin kalmışsan
Bil ki, içindir ağlayan!

İçine akıtırsın tüm yaşları ve içinde kalır tüm acıların
Derdinle, üzüntünle beraber büyürsün
Gösteremezsin acını kimselere
Göremezler içinde büyüttüklerini
Anlayamazlar kederini

Hayat böyle işte
Çocukluğunda büyümek için her şeyi yaparsın
Sevmediğin yemeği yersin mesela
Erken uyursun herkesten önce sen uyanırsın
Babanla birlikte işe gitmek istersin bazen
Babanın yerinde olmak istersin belki de
Omuzlarında ki yükü bilmezsin çünkü
O yaşta anlayamazsın kendini yok saydığını
Geri kalanını sana adadığını..
Yaptığı fedakarlıkları göremezsin

Acını içine gömdüğün gün anlarsın babanı
Geç kalırsın, hayat almıştır alacağını
Yaş kalmaz gözünde ama içinde akan bir şelale
Çocukken büyümeyi marifet zannedersin
Büyürsün ama geç kalmışsındır hayata..
Özlersin çocukluğunu
Eski günlere dönmek istersin belki de
Çok geç, yakalayamazsın hayatı
Senden önce davranmıştır yine yapmıştır yapacağını

Ağlamak istersin, yaslanacak omuz bulamazsın
Ağlamak istersin, gözünde yaş bulamazsın
Nedenler birikir, dağ olur içinde
Ağlamak istersin, ağlayamazsın...