Benim de borcum olsun şu gözlere
İncitmeyeceğim taa ki gelene kadar özleme
Koşturamaz satırlarım ağız satan sözlere
Kahırdan buyurdum, ağırdan geliyorum ölüm denen son düze
Bir yaş gibi dökülmeli ruhuna her dize
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta