Ağır Ağır Yürüdü Şiiri - Mustafa Kaymakcı

Ağır Ağır Yürüdü

Sabahın köründe yollara düştü,
Kalmam dedi; ağır,ağır yürüdü.
Vakit erken saat altı onbeş’ti,
Yılmam dedi; ağır, ağır yürüdü...

Ne olurdu şansı bir kere gülse,
Şöyle bir küçücük yuvası olsa,
Hali ne olurdu kendini salsa,
Salmam dedi; ağır, ağır yürüdü...

Sabah meltemine bir şarkı kattı,
Önüne bakmadan bir adım attı,
İki ayağıda çamura battı,
Silmem dedi; ağır, ağır yürüdü...

Belki de herkesten fazlaydı derdi,
Tenha bir park görüp içeri girdi,
Birisi acıyıp sadaka verdi,
Almam dedi; ağır, ağır yürüdü...

Yürüye, yürüye kendini yordu,
Yorgun ayakları nihayet durdu,
Bir adam yanaşıp bir şeyler sordu,
Bilmem dedi; ağır, ağır yürüdü...

Yavaş, yavaş doğan güneş yükseldi,
Açlık ızdırabı içini deldi,
Hayat mı, ölüm mü daha güzeldi,
Ölmem dedi; ağır, ağır yürüdü...

Mustafa Kaymakcı