Boş bir kentte yaşıyorum
Akıl almaz
Dopdoluyken tüm gökdelenler
Boşaltılmış bir beton yığını gibi
Ayakta
Nerede bu insanlar
Bir değişiklik hissediyorum sende
Var olan her şey yok olmuş
Neden, niçin, nerde?
Çıngırak sesleriyle ayın ışığında
Sesiz karanlıkları yırtan
Çoban köpeğin.
Hiç umutsuz kalmadım
Bekleyeceğim.
Bir gün sabah güneşiyle
Müjde verecek denizin kızıllığı
Yorgun bir gemiyle yol alacaksın
Bana doğru
Nerde o eski gülmeler
Açılırdı ağızlar kulaklara kadar
Görünürdü dişler, küçük dil bile
Bir garip tarafıda vardı gülerkende ağlardık
Ama devam ederdi gülmek..
Şimdi hasretim eski gülmelere
Sen kendini yitirmişsin
Kendini bulana kadar,
Birgün benide yitirirsin.
Ama üzülme
Ben yine
Seni bulurum...
Günahsız doğdum
Günahkar oldum
Bunun cezasını
Toprakla ödetmeyin bana
Dünyaya gelmem bir şansızlık
Yaşamam ise bir mucize...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!