Ağaçlar Yargıladı Beni Şiiri - Yüksel Sarı

Evden çıktım sabahın köründe,
Bir motorlu testere elimde.
Balta girmemiş bir ormana daldım,
Bir ağaç gördüm hemen ötede,
O ağacı kestirdim gözüme.

Yaklaştım ağaca iyice,
Testereyi tam çalıştırırken,
Keseceğim ağaç canlandı birden,
Dallarıyla belime dolandı
Ve ayaklarımı kesti yerden.

Bir de baktım etrafa,
Ne göreyim!
Canlanmıştı tüm ağaçlar,
Beni dallarıyla işaret ediyor,
Bir taraftan da homurdanıyorlar,
En uzaktaki ağaçlar bile.

Dalıyla belime dolanmış ağaç
Yerden yere çaldı beni.
Bir an için öleceğim sandım,
Yüreğim ağzıma geldi.

Ağaçlar belli ki kızmıştı bana,
Dallarıyla önümü kestiler,
İzin vermediler kaçmama,
Hepten etrafımı sardılar.

Mahkemelik oldum ağaçlarla,
Ağacın biri oldu savcı,
Son kararı verecek yaşlı ağaç
O da oldu bir yargıç.

Bir avukat talep ettim
Müdafaam için.
Lakin ne kadar çabalasam da,
Nafile…
Beni müdafaa edecek bir ağacı
İkna edemedim maalesef.

Ve oracıkta mahkeme kuruldu.
Mahkemede jüri heyeti yoktu,
Nihai karar verildi hemen
Ağaç kesme teşebbüsünden.

Canlı canlı kesilecektim
Kendi motorlu testeremle,
Ve aynı gün içinde de
Atılacaktım ateşe.

Ter revan içinde kendimi buldum,
Etrafıma boş boş bakındım.
Meğer hepsi bir rüyaymış,
Ben uyanınca anladım.