Ağaçlar Karanlık Güler Şiiri - Kağan İşçen

ağaçlar karanlık güler
ben yüzündeki şuleye tütsülenmiş içkin
yapraklar sobasız kış evi
yıldızlar kaydırak olur yüreğime
ay ışığı bozkır uykusu sert iklim
çisil çisil çocukluğumla gelir konarım selamının anlamına
mahşer yanışına dayanır yürek bir bilmez olan biten
keskin sır perdesi takvimlerde yuvasız yara
yara yara akar kanım sanki damarımı
sokaklarda kalmışım ayaz yemiş güneş yanığı
çelişkisiz çekilemem inime sen ki badem çiçek
damağımda kararsızlığının tadı kaldı
gelişini yedir bana aç açık kaldım biteviye
kanser hinliği bu mecrada uğunamam anla benzi yüreğim
çabalayarak da olsa ıskaladım hayatı hayta toy acemi
sıkım sıkım hava cıva ağar tenime varlığının yokluk sızısı
tan yeri gibi tınmazsın ey yar sabırsız
bezmez çiçeklenişi ölümüm sonsuz durak
anlamadığım kendimi sunak yaptım gözlerine
vız gelir tırıs gider harman yoksunluğumun sağır kör cesedi
şaha kalkmış zarif bekleyişsizliğimde
sancır aşkım sana
seviyorum seni