Ağaçlar... Şiiri - Güneş Davenport

doğada ne çok öğretmen var.
hele de ağaçlar!
bunca söz ve bilgi kirliliğinde
onlar bilir, ama konuşmazlar.
yaşamı sentezler de günışığında,
‘sözüm meclisten dışarı’
bazılarımız misali
pazarlamazlar cenneti.

beraberce, ama özgürce
dal dal, yol yol uzanırlar semaya.
ne kadar benzeşse de ağaç olmak asalda,
birinden diğerine, bir andan ötekine,
hiçbir hal aynı kalmaz, doğanın ustalığında.
rüzgarla dansı farklıdır her yaprağın.
farklıdır, güze dönüşü, yere süzülüşü
hele de ilkyaza gülümseyişi.
çiçekleri çeşitlenir renklerce
aynı özsu dolanırken damarlarında.
ve manzaraya uyumun zirvesinde
değişirler mevsimlerce, yıllarca.
defalarca doğarken sonlara inat,
ayakta ölürler, yaygarasızca

evet, guru arıyorsam,
bir ağacı seçerim.
öğretisi zor gelirse eğer,
eteğinde oturup
alemi seyreylerim.