Ağacım Ben Şiiri - İhsan Tuğra Uçar

Elimde bir iptir gezdiriyorum;
Ya! Bir çocuk asmışlar onu arıyorum,
Manadan yoksun bu küre biliyorum,
Ama ağacım ben, çiçek açmaya utanmıyorum.

Yapraklarım var benim,
Sabahları seher yeliyim.
Dallarım var benim,
Teşbihe teşebbüse çekindiğim.

Gövdem var benim,
Çocuk gövdeleriyle yakardığım.
Birde haykıran gözlerim,
Var benim...

Hayır! Ben çiçek açmasam yahut yakarmasam,
Böyle mi gidecek bu dünya ya da bu yaşam?
Evet! Ben haykırmasam, her yaprağım…
Hadise olsa yine de bu gövdeye sığdıramam.

Her çocuğa oyun yeri benim gölgem,
Ey gölgemde oynayan çocuklarım…
Yoksun bu kürenin aciz ağacından biriyim,
İp elimde fakat sizi asan ben değilim.

Eğer bir gün çocukluğunuzdan bir parça görürseniz
ipin ucunda bilin ki suçlusu ben değilimdir…