Ağaç ve Ben Şiiri - Mehmet Nuri Yalçın

Arkadaşım olur musun ağaç
Yok kimsem
Yalnızım
Sende yalnızsın
Belli
Ben susup dinleyeyim
Sen kuşları anlat bana
Dallarına konan kuşları
Neler anlatıyorlar sana
Uçup gittiklerinde
Neler hissettiğini
Benimkilere benziyor mu duyguların
Sen de sever misin mesela
Bırakıp gittiğinde biri
Ağlayasın gelir mi
Yoksa herşeye karşın
İçine mi atarsın tüm dertleri
Rüzgar uçurduğunda yaprakları
Kızar mısın rüzgara
Esmek gelir mi rüzgar gibi içinden
Benim geliyor ağaç
Gökyüzüne aşık olasım
Bulutları sürükleyesim
Çok uzaklara
Ne başımda dert
Ne gönlümde tasa
Yağmurlar yağdırasım
Çorak topraklara
Toprak kokusunu çekmek içime
Yağmurdan sonra
Söylesene ağaç
Anlamaz değilim ben
Anlarım halden...
....
....
Peki...
Sende anlatma
Ağlarım ben yine
Kendi halime
Sen kuşlarla fısıldaş
Düşünme beni
Kalırım yine ben
Birbaşıma