Ağaç Kovuğu Şiiri - Nazende Kaya

Gel bana yarim gel!
Kurumuş dallarım yeşilim solmuş,
Bedenim çürümüş,
Gövdemde kocaman bir kurt.

Ben meyveli ağacım,
Diyorlarki kurumuş,
Ama ne garip hala meyve veriyormuş,
Gövdemde kocaman bir kurt.

Sen gel bana kara sevdam gel!
Gövdemdeki kurt sadece sana kovuk açmış,
Seni koruyayım, sana sahip çıkayım istemiş,
Gövdemdeki kocaman kurt.

Ben deli boran, hırçın rüzgarım, yaşarım,
Fırtınalar, en ağır kasırgalarım.
Sallanır,sarsılır,belki kurumaya yüz tutarım,
Ama senin için, gövdemdeki kovuğun için yeşeririm.

Gel bana sonsuzum, ilahim, yeşerimim gel!
Bu kurumuş dallar, bu oyuk oyuk bedenle ben,
Sana beden, sana mekan, sana kale olurum gel,
Gelde gir artık gövdeme, sana senin için yeşereyim gel!

Can bulayım, canana kavuşayım gel
Meyvelerim ballansın, canım tazelensin,
Dallarım yeşersin, can bulayım sende gel
Gir gövdemdeki kurumuş ağaç kovuğuna.

SİESNAZHAK