Yapraklarını yere sermiş, boynunu bükmüştü.
Kim bilir ne poyrazlar, ne kasırgalar görmüştü.
Gözyaşını, toprağına dökmüştü de,
Dibinden filizlerini bile büyütmüştü.
Geçmemişti dalından, yaprağından
Ne de tekrar vereceği meyvasından,
Umut yerine, bulutlara yüklediği yağmurundan.
Geçmemişti; ne olursa olsun
Dimdik, yıkılmadan ayakta durmaktan.
Yaşlı bedenini ağaçkakanlar didikliyordu
Sorgusuz, sualsiz
Hayat, sanki nakış, nakış işliyordu gövdesine
Her tufanı, her boranı da
O yine susuyordu
Kuşları vardı, her gün onu ziyaret eden dalında.
Kelebekler dönüyordu, binbir renk etrafında.
Hele bir sarsılması vardı, şimşek çaktığında
Yine de yıkılmıyordu, inatla, yıkılmayacaktı da.
Gövdesini böcekler sarıp sarmalamıştı.
Yaprakları da git gide sararmıştı.
Daha bahara da çok vardı,
Ama yılmadı,yılmayacaktı.
Hasretle gelen kışın ardından
Umutla, ilk baharı karşılayacaktı.
Kayıt Tarihi : 9.6.2007 00:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
önce bakıldığında şiir ağaca yazılmış gibi görülsede şair gözüyle bakıldığında çokta farklı anlamlar çıkarılabilir.
Şiir çok güzeldi mana içeriği açısından ..yüreğinize sağlık.
Saygılarımla.
harika bir oyun.
'ağaçlar ayakta ölür' demişti
güzel şiir tebrikler
Yaprakları da git gide sararmıştı.
Daha bahara da çok vardı,
Ama yılmadı,yılmayacaktı.
Hasretle gelen kışın ardından
Umutla, ilk baharı karşılayacaktı.
başka ne yazılabilirki
tebrikler......den başka
TÜM YORUMLAR (28)