Ben bir ağacım ömür bahçesinde
Ama yeşil, ama meyvelerim taze
Dolu dizgin koşsam da menzile
Hep geç kalıyorum, yarı yolda
Ayrılıklar da eriyor zamanda
Giden gidiyor, ben kalıyorum
Yine tek ağacım
Irmaklar geçmiyor dallarımın yanından
Toprağım mahzun yalnızlığımdan.
Sislere bürünmeliyim
Yıldızları sadece ben görmeliyim.
Yağmurlar yağarsa ağlamalı,
Son hücreme kadar ağlamalıyım.
Yine tek ağacım
Güneşin gözleri yok, sevdaların dilleri
Sen, ömrüme değen hazan mevsimi
Dağların arkasında görünmez ayna
Ezdin ruhumu, kederlere bata çıka
Tozlu yollarında kaybettiğim gençliğim.
Yaşamak yine tek, yine özgür, yine acımasızcasına.
Sevmek yine tek başına.
Kayıt Tarihi : 12.8.2005 15:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir söz duymuştum bir zamanlar şöyleydi;
-Hayvanlar,yaşadıklarının farkındadırlar,ancak insanlar,yaşadıklarının farkında olduklarınında farkındadırlar diye....
Kalemin hiç durmasın....sevgiyle..
özlem birazda acı vermeliki yürekler sevdanın değerini bilsin.
yürekler cesur olmalıki evdalar sevgi tadında olsun...
TÜM YORUMLAR (4)