Ağaç Şiiri - Zeynep Beyza Doğu

Kavuk, kabuk, kuzey, kayın, kestane
Kavak, kişniş, kozalak, kalenderhane

Manzaralardaki ağaçların dalları olur
Çocuk saçından hallice yaprakları olur
Böyle omuz omuza vermiştir hepsi
Kiminin dalları kiminin yapraklarını gıdıklar
Rüzgarda el çırpıp şarkı mırıldanırlar
Gökyüzüne uzanan
Yerçekiminin inadına göğe uzanan
Böyle sabah akşam ya da ikindi
Ya da bir gece vakti hep uzanan
Fotoğraflarda yukarı, çizimlerde yukarı
Çizgi filmlerde dahi yukarı
Hep yukarı uzanan
Hani boş bir anını yakalarım belki
Diye bekleseniz
Bir ömür çürür de o gövde çürümez diyecek kadar uzanan
Hep ve her zaman ve her an ve her daim
gökyüzüne ulaşmanın ya da ulaşmaya çabalamanın bir yolunu bulmuş dalları vardır
Sıradaki mısra unuttuğunuz mısralar içindir
Sahiden derim,
Hiç mi uyuyuverip kollarını indirmez bu manzaradaki ağaçlar
Böyle bir yaz meltemi, yarım ayın gölgesi,
Papağanların kanat sesi derken
Gözleri kamaşıp esneyen ağaçlar
Kollarını halsizce toprağa bırakan ağaçlar
Yok
Yok öyle bir şey
Tüm orman, tüm arkadaşları, tüm yaprak taşıyan dallar ve gövdeler
Dik ve mağrur hatta biraz mütebessim
Kısaca uzun ve sağlamlar
Anladınız siz

Tanışık olduğum bir ağaç var ki
Ne dalı var
Ne başı
Sonu yok
Göğe uzanamıyor
Toprağa yakın değil
Uçmuyor
Devasa ama hafif
Uyumuyor ama gözleri kapalı
Gözleri kapalı ama yaşıyor
Yaşıyor ama nefesi yok
Nefesi yok ama rüzgar gibi
Rüzgar gibi ama yıllardır orda
Hem de bilmem kadar yıl
Böyle dev bir su birikintisine nazır
Ufka bakar durur
Hafif nazlı ama aldırışsız
Seversen güçlenirsin
Dokunursan doğarsın
Bakarsan görürsün filan
Manzaradakiler gibi hiç değil
Manzara nazar edilen olduğundan
Nazar değmesin diye çıkmaz kendisi
Bakış var, bakış var
Kış mevsimine bakan budanmış çataldan gövdeleri var
Bahçası var bağı yok
Varlığı var, varı yok
Nar desen çok uzakta
Saz desen,
Belki bağdaşını kurup misafiri olan bi kaç çocuk
Oldu olacak bir de
Kök dersin şimdi
Desen iyi edersin
Ne iyi ettin de dedin
Dalı, kolu, ucu bucağı budanır da bir ağacın
Toprağı saran
Sımsıkı sarılan
Kılcal damarlarına kadar can kokan
Köklerini
Onları sormayın
Ne siz sorun
Ne ben sorayım
Gidin dokunun yolda
Bırakın işi gücü ve bu şiiri
Ağaçları dinleyin