Bir ağaç gibiyim ama ne elmayım ne portakal ne kokum var ne de meyvem, belki ruhum bir çınar, yaşlı ve bıkkın bedenimse bir çam dik ve ayakta fakat bir tek bana faydasız .Gün gelir gölge olurum ruhumla sararım dertlerini insanların, gün gelir yanlarında olurum bedenimle, dimdik ayakta dedim ya bir bana faydasızım ne kollarım yetişir sarabilirim kendimi ne bedenim gibi dimdik dururum yanımda.
Müslüm ErdoğanKayıt Tarihi : 3.5.2019 04:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Şiir değil aslında duygularını açamayan birinin kelimelerin arkasına gizlediği hisler bir kadından sonra hayatındaki boşluk, öz yetersizlik hissi.
![Müslüm Erdoğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/05/03/agac-196.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!