Ağaç Şiiri - Kubilay Akkanat

Baharın kucağında yeşeren ağaç!
Sarı geline benzeyen, bembeyaz süslenen ağaç!
ne oldu da böyle çöktün?
Yoksa sende bir nazlı yarin aşkına mı düştün.

Ümitsiz aşığın ismini kazıdığı ağaç!
Yuva olan, meyva veren ağaç!
Kaldır başını, eğme.
Seni sevmeyen çiçek utansın.

Ey, güzelliğinden başka marifeti olmayan,
Koparılıp atılan sarı çiçek!
Kışın görünüşüne aldanıp, sevmediğin o ağaç
Bahar gelince yine süslenmesini,
Meyva verip mutlu etmeyi,
Ümitsiz aşıklara gölge olmayı sürdürecektir.
Sen, Güzelliğin bitince değer görmeyeceksin.
Ama o Yüce Ağaç,
Bir babanın oğluna mirası,
Bahtsız bir kuşun yuvası,
ve baharın müjdecisi olmaya devam edecek!