Ağaç.. Şiiri - Nuriç Varhan

AĞAÇ..
Ağaçlara baktım uzun uzun ne kadar severdin sen onları
Yapraklarına daldı gözlerim işte orada şekillendi yüzün
Sen gittiğinden beri ben hep ağaçlar nerdeyse ordayım
Ağaçlar ve yeşiller içinde çünkü ben hep onlarla seninleyim.
Sen bana mutluluk verdin şimdi de ağaç bana seni veriyor.
Yağmur yağdığında yapraklar tutuyor yağmuru bırakmıyor.
Böylece sen, ben, ağaç, yağmur bir aradayız hep beraber
Yağmur seviyor ağacı, yerden önce ona geliyor.
Ağaç seviyor yağmuru onsuz o da heder oluyor.
Ben sensiz nasıl oluyorum,
İşte ben buna şaşıyorum.
Onlara bakarak oyalanıyorum