Ag Bahceye Kara Topraga Şiiri - Seyfi Ka ...

Ag bahce
Kara toprak
Derken giderken feri sökülmüs
Feneri sönmüs . firarisi aheste
Tespihte hata tarifede yanilgiyla yarali kuslarin sarmalayip götürdügü uzaklara
Kopmus dökülmüs tanelerinden salkim ve tespih, sogulmus pinar
Sudan sesten kesilmis testiler gügümler
Kizaran yüzü
Kekre koruklardan körpeykene
Üstü buz tutmius dallarin ve caliliklarin arkasindaki buruk seyri
Kacak ve kayip sehrir sürgünlerine, tadi kacmis dünya devrinin insan
Insan olmaktan sapmis zivanalarin zirvesine cikmis
Küflü bir galya kuyusunda bakrac tandir kül bucak ve ocak
Yüksek gerilim hatlarina dokunarak elektrik sayaclarini okur gibi
Soguk evlerin yakinindan zehir zemberek poytarak
Kirisi kirmis
Kayisi koparmis
Akrebin hükmüne an ve saniye
Kendi kendini bozmus berbat etmis durmaksizin deftere borclanan talan tarumar
Halbuki…
Kac yazarsa yazsin ömrü kadardir kelebeginki ve tarla toprak kadardir
Börtü böcek
Cagla cicek
Cagil caglayan
Akip giden irmaklarla gündüzünü bitirip aksamin bastigi ötelerde..
Asansörsüz
Sögütsüz
Limansiz kasabasiz yürüyerek kolayca kendinden kayiplara karismaya
Zamansizliga zimmetli derler insanmis
Dörtbucaklarin fotografi cekilmemis diyarin varmaya..
Gökmavisinden,
Zemin katinda dünyanin
Ve yirtik elbiseleri icinde bagin bahcenin
Yazin güzün
Kuru incirin taze taze bostanin
Sinyal yoksa cekmiyor insan insana,
Cagirinca cikip gelmiyor hic bir arzu herkes kendinden bilir ya
Ziline basinca dolasip dönmüyor bir hasret bin hevesmis ya..
Gel gör ki…
Darilan
Kirilan
Küsen
Incinen
Üzülen
Ayrilip kopan kopana ezberden
Kayaliklar ezberden
Asmaliklar ezberden
Selvice kavaklar, hatira defterleri, sessiz kuyular ve zifir kuytular ezberden
Kardan önce sararmis renklerin puslu bir güz kenarina tutunarak
Soguklarin ayaz kumasini ve künyesi kayip günlerin kasim aylarini
Böyle gelen böyle gidermis terki dünyasinda ayriya gayriya say ki insan
Dikis tutmayan yaralardan söktügü her seyi
Atesin kendinden sogudugu yere döküp saciyor
Ag bahceler ve kara toprak

Kasim/24